Onderling uitsluitend en gezamenlijk uitputtend

Gebruikers en schrijvers van regelgeving hebben baat bij een heldere opbouw van een regeling. De veronderstelling dat dit vanzelf tot stand zou komen is niet houdbaar. Een opsteller van regelgeving heeft de verantwoordelijkheid die goede structuur te bereiken. Wellicht is het tijd voor een aanwijzing die daarbij helpt. Die aanwijzing zou moeten zien op een logische ordening van de onderdelen van een regeling. Daarnaast zou deze aanwijzing gericht zijn op het voorkomen van overlappende hoofdstukken en paragrafen. In zijn bijdrage beschrijft Beerend enkele voorbeelden en put hij inspiratie uit de consultancy-praktijk.

Lees de bijdrage - gepubliceerd in Wetgeving die werkt, voor mensen. Uitgave ter ere van het 10-jarig bestaan van Wetgevingswerken - hier.

Vorige
Vorige

Het EU kompas: navigeren door de Europese wetgeving

Volgende
Volgende

De CSDD-richtlijn: aandachtspunten bij de implementatie van civielrechtelijke aansprakelijkheid